Przejdź do zawartości

Galina Woskobojewa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Galina Woskobojewa
Ilustracja
Państwo

 Kazachstan

Data i miejsce urodzenia

18 grudnia 1984
Moskwa

Wzrost

183 cm

Gra

praworęczna, oburęczny backhand

Status profesjonalny

2002

Zakończenie kariery

aktywna

Trener

Tomasz Iwański

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

0 WTA, 3 ITF

Najwyżej w rankingu

42 (7 maja 2012)

Australian Open

3R (2009, 2012)

Roland Garros

2R (2008, 2009, 2013)

Wimbledon

2R (2012)

US Open

2R (2010, 2012, 2013)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

5 WTA, 1 WTA 125K, 13 ITF

Najwyżej w rankingu

26 (20 sierpnia 2012)

Australian Open

QF (2007)

Roland Garros

QF (2008, 2013)

Wimbledon

2R (2006, 2009, 2011, 2013)

US Open

3R (2006, 2011, 2013)

Galina Woskobojewa, ros. Галина Олеговна Воскобоева (ur. 18 grudnia 1984 w Moskwie) – kazachska tenisistka pochodzenia rosyjskiego. Obywatelstwo zmieniła w 2008 roku.

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

W 2001 roku Galina zdobyła pierwszy turniejowy tytuł ITF w grze podwójnej razem z Julianą Fedak, a miało to miejsce w Bukareszcie. Po uzyskaniu statusu profesjonalnego wystąpiła w pierwszych zawodowych kwalifikacjach do imprez w Moskwie, Bogocie i Casablance. Razem z Wierą Duszewiną zdobyła tytuł debla ITF w Sofii.

Również w 2003 triumfowała w turniejach ITF, w Cagnes-sur-Mer u boku Duszewiny, a w Hull w parze z Bułykiną. Po pokonaniu Anabel Mediny zdobyła trofeum ITF w grze pojedynczej w Mont de Marsan.

Zawodowy debiut w turnieju głównym odnotowała w 2004 roku w Hobarcie, ulegając Hiszpance Garrigues. Osiągnęła pierwszy deblowy półfinał w Vancouver, kilkarotnie dochodziła do drugiej rundy zawodowych turniejów. Rok 2005 to najlepszy w jej dotychczasowej karierze zawodniczej, trwającej wówczas trzy lata. Oprócz drugich rund w turniejach gry pojedynczej doszła do półfinału debla w Auckland (z Evie Dominiković) oraz do pierwszego zawodowego finału z Anastasiją Rodionową w Taszkencie. Osiągnęła najwyższe pozycje rankingowe, w tym pierwszą setkę klasyfikacji deblowej.

W wielkoszlemowym debiucie na Australian Open 2006 weszła do drugiej rundy, wygrywając z Emmanuelle Gagliardi. Wycofała się z kilku turniejów z powodu kontuzji, by powrócić w Warszawie i przegrać już pierwsze spotkanie. Podobnie zakończył się debiut na kortach Rolanda Garrosa. W czerwcu wygrała singlowy turniej ITF, drugi w karierze. W pierwszej rundzie w New Haven urwała seta pierwszej rakiecie świata, Amélie Mauresmo, mimo to przegrała. Na zakończenie sezonu w październiku została finalistką turnieju w Moskwie, razem z Ivetą Benešovą. Zdobyła też kolejny deblowy tytuł ITF.

Trenowana przez Alinę Żydkową, preferuje nawierzchnię twardą. Zachęcona do gry w tenisa przez mamę, Jelenę, która jest trenerką pływania, rozpoczęła uprawiać tę dyscyplinę w wieku sześciu lat. Na początku 2005 roku przerwała naukę w jednym z moskiewskich uniwersytetów.

Na początku 2010 doznała ciężkiej kontuzji, przez którą nie zagrała już do końca sezonu. Powróciła dopiero w styczniu 2011 roku, podczas turnieju ITF w Plantation. Po przejściu kwalifikacji, Woskobojewa była w stanie wygrać jeszcze jeden mecz w turnieju głównym, przeciwko Laurze Siegemund – numerze 2 z rozstawienia. Jej drugim turniejem w roku była kolejna impreza z cyklu ITF, tym razem w Lutz. Ponownie przeszła kwalifikacje, tracąc w nich zaledwie 5 gemów, po czym wygrała jeszcze jeden mecz w turnieju głównym – pokonała Austriaczkę Melanie Klaffner 6:0, 6:1. W drugiej rundzie uległa Jennifer Elie.

Na początku lutego 2011 wystartowała w kwalifikacjach do turnieju w Pattayi dzięki dzikiej kardzie. Klasyfikowana wówczas na 560. miejscu w rankingu Kazaszka pokonała w kwalifikacjach Sanię Mirzę oraz Lindsay Lee-Waters. W turnieju głównym najpierw pokonała Rominę Oprandi 4:6, 6:3, 7:5, a następnie zwyciężyła w meczu drugiej rundy 1:6, 7:5, 6:4 nad Mariją Kirilenko.

8 sierpnia 2011 zaliczyła swoją największą wygraną dotychczas w karierze, w Toronto, w turnieju Rogers Cup: po zakwalifikowaniu się do turnieju głównego w I rundzie pokonała półfinalistkę French Open 2011 i dziewiątą rakietę świata (w rankingu WTA) Marion Bartoli wynikiem 6:3, 6:3. W II rundzie pokonała rakietę numer 25 Flavię Pennettę wynikiem 2:6, 6:3, 6:2. W III rundzie pokonała rozstawioną z nr 5. finalistkę Wimbledonu 2011 w singlu, Mariję Szarapową wynikiem 6:3, 7:5, co stanowi jej nowy najlepszy wynik w karierze. W ćwierćfinale zmierzyła się z rozstawioną z nr 4. Wiktoryją Azaranka, przegrywając wynikiem 1:6, 2:6. We wrześniu, w Seulu, osiągnęła pierwszy w karierze finał imprezy głównego cyklu rozgrywkowego, w którym musiała uznać wyższość Marii José Martínez Sánchez i przegrała 6:7(0), 6:7(2).

W lutym 2013 zwyciężyła razem z Kristiną Mladenovic w rozgrywkach deblowych w Memphis. Pokonały tam w finale parę Sofia ArvidssonJohanna Larsson wynikiem 7:6(5), 6:3.

Historia występów wielkoszlemowych

[edytuj | edytuj kod]
Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji

     A, brak startu

     NH, turniej nie odbył się

Występy w grze pojedynczej

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A Q3 2R 1R A 3R 1R A 3R 1R 2R A A 1R A A A A 0 / 8 6 – 8
French Open A A A A Q3 1R Q3 2R 2R Q1 A 1R 2R A A 1R A A A A A 0 / 6 3 – 6
Wimbledon A A A A Q1 Q3 Q1 1R 1R A Q3 2R 1R A A A A A A NH A 0 / 4 1 – 4
US Open A A A Q2 Q2 1R A 1R 1R A 1R 2R 2R A A A A A A A A 0 / 6 2 – 6
Ranking na koniec roku 464 402 157 137 118 103 136 94 102 528 58 82 69 259 371 401 1268 1314 0 / 24 12 – 24

Występy w grze podwójnej

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A 1R 1R QF 3R 3R 2R A 2R 2R 2R A A 2R A 1R A A 0 / 11 12 – 11
French Open A A A A 2R 1R 1R QF 1R 1R 2R 2R QF A A 2R A A 1R A A 0 / 11 10 – 11
Wimbledon A A A A 1R 2R 1R 1R 2R A 2R 3R 2R A A A A Q1 2R NH 1R 0 / 10 7 – 10
US Open A A A 2R 1R 3R 2R 2R 1R A 3R 2R 3R A A A A 1R 1R A 1R 0 / 12 10 – 12
Ranking na koniec roku 485 271 161 129 82 48 40 39 51 145 31 45 33 105 172 147 73 43 71 670 0 / 44 39 – 44

Występy w grze mieszanej

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A A A A 2R 1R A A 1R A A A A A A A A A 0 / 3 1 – 3
French Open A A A A A A A A A A A SF 1R A A 2R A A 1R NH A 0 / 4 4 – 4
Wimbledon A A A A A A A A 2R A A 2R 1R A A A A A 2R NH 1R 0 / 5 3 – 5
US Open A A A A A A A A A A A 2R A A A A A A A NH 2R 0 / 2 2 – 2
0 / 14 10 – 14

Finały turniejów WTA

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
1988

2008
Kategoria I
Kategoria II
Kategoria III
Kategoria IV
Kategoria V
2009

2020
WTA Premier Mandatory
WTA Premier 5
WTA Premier
WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)

Gra pojedyncza 1 (0–1)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Finalistka 1. 25 września 2011 Seul Twarda Hiszpania María José Martínez Sánchez 6:7(0), 6:7(2)

Gra podwójna 19 (6–13)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Finalistka 1. 9 października 2005 Taszkent Twarda Rosja Anastasija Rodionowa Włochy Maria Elena Camerin
Francja Émilie Loit
3:6, 0:6
Finalistka 2. 15 października 2006 Moskwa Twarda (hala) Czechy Iveta Benešová Czechy Květa Peschke
Włochy Francesca Schiavone
4:6, 7:6(4), 1:6
Finalistka 3. 6 stycznia 2007 Gold Coast Twarda Czechy Iveta Benešová Rosja Dinara Safina
Słowenia Katarina Srebotnik
3:6, 4:6
Zwyciężczyni 1. 6 marca 2011 Kuala Lumpur Twarda Rosja Dinara Safina Tajlandia Noppawan Lertcheewakarn
Australia Jessica Moore
7:5, 2:6, 10–5
Zwyciężczyni 2. 30 kwietnia 2011 Memphis Ceglana Rosja Alisa Klejbanowa Grecja Eleni Daniilidu
Holandia Michaëlla Krajicek
6:4, 6:2
Zwyciężczyni 3. 21 maja 2011 Bruksela Ceglana Czechy Andrea Hlaváčková Polska Klaudia Jans
Polska Alicja Rosolska
3:6, 6:0, 10–5
Finalistka 4. 23 lipca 2011 Baku Twarda Rumunia Monica Niculescu Ukraina Marija Korytcewa
Białoruś Tacciana Puczak
3:6, 6:2, 8–10
Finalistka 5. 25 września 2011 Seul Twarda Rosja Wiera Duszewina Południowa Afryka Natalie Grandin
Czechy Vladimíra Uhlířová
6:7(5), 4:6
Finalistka 6. 22 października 2011 Moskwa Twarda (hala) Australia Anastasija Rodionowa Stany Zjednoczone Vania King
Kazachstan Jarosława Szwiedowa
6:7(3), 3:6
Finalistka 7. 5 maja 2012 Estoril Ceglana Kazachstan Jarosława Szwiedowa Chuang Chia-jung
Zhang Shuai
6:4, 1:6, 9–11
Zwyciężczyni 4. 23 lutego 2013 Memphis Twarda (hala) Francja Kristina Mladenovic Szwecja Sofia Arvidsson
Szwecja Johanna Larsson
7:6(5), 6:3
Finalistka 8. 21 września 2013 Kanton Twarda Stany Zjednoczone Vania King Hsieh Su-wei
Peng Shuai
3:6, 6:4, 10–12
Finalistka 9. 4 stycznia 2014 Brisbane Twarda Francja Kristina Mladenovic Rosja Ałła Kudriawcewa
Australia Anastasija Rodionowa
3:6, 1:6
Zwyciężczyni 5. 1 marca 2014 Acapulco Twarda Francja Kristina Mladenovic Czechy Petra Cetkovská
Czechy Iveta Melzer
6:3, 2:6, 10–5
Finalistka 10. 26 lutego 2017 Budapeszt Twarda (hala) Australia Arina Rodionowa Hsieh Su-wei
Gruzja Oksana Kalasznikowa
3:6, 6:4, 4–10
Finalistka 11. 29 lipca 2018 Moskwa Ceglana Rosja Aleksandra Panowa Rosja Anastasija Potapowa
Rosja Wiera Zwonariowa
0:6, 3:6
Zwyciężczyni 6. 11 listopada 2018 Limoges Twarda (hala) Rosja Wieronika Kudiermietowa Szwajcaria Timea Bacsinszky
Rosja Wiera Zwonariowa
7:5, 6:4
Finalistka 12. 14 kwietnia 2019 Lugano Ceglana Rosja Wieronika Kudiermietowa Rumunia Sorana Cîrstea
Rumunia Andreea Mitu
6:1, 2:6, 8–10
Finalistka 13. 28 lipca 2019 Jurmała Ceglana Łotwa Jeļena Ostapenko Kanada Sharon Fichman
Serbia Nina Stojanović
6:2, 6:7(1), 6–10

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]